Filistinli Kimsesiz Çocugun Kanı

Akranların binbir makam ninni dinlerken,
Sen bombaları kanınla boyadın.
Sızdı damarındaki kan,
Şarapnelin merhametten yoksun kucağına.
Bir aah çekti içli ve sessiz,
Modern ve demokratik dünyanın çirkin ve hoyrat suratına;
Ben Filistinli kadersiz ve kimsesiz çocuğun kanıyım dedi,
Melul ve mahsun bakışlarının arasında
Neler, neler anlatıyordu,
Tarihin utanç sayfalarına;
İşte o bebek kanıyla imza atıyordu.
……………………………………………………….
Kefen içindeki o masum ve melek duruşlum,
Kurşunlara dizerken,
Eli kolu bağlı çaresizliklerimi,
Gözyaşlarımın arasında çırpınıyordu,
Mini minnacık kalbi.
Haykırıyordu sanki,
Kimsesizliklerini, sahipsizliklerini,
Koca dünyanın Müslüman coğrafyasına.
Nefesi kuvvetliydi lakin,
Duymuyordu, bir türlü duyuramıyordu sesini,
Sağırlaşan, dilsizleşen, dinsizleşen
Dünya haritasına.
………………………………………………………………..
Dili dönmese de
Kalbi, kanı, kefeni
LA İLAHE İLLALLAH diyordu;
Katil İsrail’in tankına, bombasına, şarapneline
Sapan taşı atıyordu,
Mescid-i Aksa ile gözgöze gelerek.
Akan kanlarını biriktiriyordu,
Yarınlarına damla, damla
Çünkü; her damlası kan kırmızı karanfilleri sulayacak,
İşte ben buradayım diyecekti,
Günü gelince,
Mescid-i Aksa’nın gülizarında.
Bir gün Selahaddin-i Can,
Öbür gün Abdulhamit Han olup,
Esecek rüzgar, rüzgar
Gazze’nin nurlu sokaklarında;
Mikropsuz, katilsiz, yahudisiz ve İsrailsiz.
(Meçhuli-053659)