Yorgun beş çocuk,
Biri sapanını yitirmiş paletlere takılı
Öteki gözlerini sokak sokak
Üçüncüsü ellerini…
Sonra dönüp dolaşıp tanklara değiyor
Dördüncünün yüreği
Beşincisi….. yaralıydı ağır....
O tabutta gidiyor
Anasının gittiği yere.
Kör bir yüzyılın yüreğinde
Fırtınalar kopuyor.
Ve siliniyor gülüşler
Erteleniyor yaşamak
Saçları avuçlarında çıplak uykuları
Karanlığı ayrıştırıp tank seslerinden
Kaç mevsim ağlamıştı kimbilir
Yüzyılın kangrenli bölgesinde
Kim duyacak feryadını
Koşuyor çocuk korkunun darağacına
Rüzgarın sarhoş olduğu yerde
Karanlığın içinde
Yavaşça bir çift göz gülümsüyor
Top sesleri her zamankinden daha yakın
Kurşunlar geziniyor duvar diplerinde
Ve gözbebeklerinde büyüyen özgürlük
Birkaç damla gözyaşına bulanıyor
Sonra yitip gidiyor gözden ırak
Erteleniyor yaşamak
Kime desin yaşamak istiyorum,
Gökyüzünü ,yıldızları
Duyan yok, gören yok.
Sapan taşına yazdım diyor adımı
Gün olacak sen ağlayacaksın yeniden
Adımı duyunca özgürlük meydanında
Korku donacak gözlerinde
Ve o tanklar
yüreğinin sevgisiz bir yerinde
Sapan taşlarımın değdiği yerden
Her şafakta paslanacak yeniden
Nabzında bütün acılar
Kaybolacaksın karanlık coğrafyalarda.
Burada neden kan kokusu her gün
çürümez çocuk ölüleri
Gündoğumuna kalmaz
Kalkacaklar yeniden
Bu kez ellerinde bayraklar
Özgür Filistinli çocuklar.
Kayıt Tarihi : 15.3.2007 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyanın gözü önünde Filistinli yürekler sapan taşıyla özgürlük ve yaşam mücadelesi veriyor. Kan içmeye doymayan İsrail ve Amerika bir gün mutlaka Filistinli çocukların önlerinde eğileceklerdir.
TÜM YORUMLAR (2)