Bir dram mı,yoksa vahşet mi?
İzlerken kare kare.
Olmayan ayaklar,kopmuş kollar.
İnsansa,insanı ağlatacak kadar.
Hazin bir görüntü Filistinli çocuklar.
Kime diyecek ''Anne''diye?
Hani nerde saracak kolları?
Olmayan ayaklarla şimdi nasıl koşarlar?
Öldükleri kadar öldüler,
Yaşarkende ölüler,
Filistinli çocuklar.
Kaç aylık,kaç yaşında fark etmez.
Şeytanın orduları,
Evler sokaklar okullar
Hepsi bombalandılar.
İçinde ölüyorlar birer birer,
Filistinli çocuklar.
Nasıl bir insanlık bu?
Çocukları vurdular.
Nasıl bir dünya?
Herkes seyirci kaldı.
Gücü yeten yetene.
Ölüyor bak Gazze!
Ölüyor siviller,kadınlar.
Bu savaşta hedef mi
Filistinli çocuklar?
Haydi haydi İsrail!
Daha ileri,daha içe!
Camiler,hastaneler,okullar...
Bombala!
Nasıl bir hırs bu?
Nasıl bir kin?
Sana böyle mi diyor inandığın din?
Şöyle bir bak yarattığın tabloya.
Masum bebelerle dolu sokaklar.
Affedin bizi,affedin,
Filistinli çocuklar..!
2009 Antakya
Mahmut Çetin ZorbaKayıt Tarihi : 31.5.2009 10:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir Filistinli çocukların TV ekranlarındaki görüntülerinden duyulan üzüntü sonrası yazılmıştır.
TÜM YORUMLAR (1)