Filistine Ağıt Şiiri - Hilal Özdemir

İlkbaharda Filistinde çiçekler açmazdı,
Zira çiçek yeşermezdi topraklarında,
Ağaçlar boy, boy uzanmazdı!
Ufuklara doğru Filistinde...

Hüzün açardı yer, yer çiçek yerine,
Boy, boy acı uzanırdı ufuklarında,
Yetimlerin gözlerindeki yaşlar,
Ve şehitlerin kanlarıyla sulanırdı,
Topraklarında ki acı ve hüzün...

Çocukların eline verilen ilk oyuncak,
Sapanlar ve taşlardı Filistinde,
Yılmaz bir iman vardı sinelerinde,
Gözlerinde düşmanı öldürecek bir bakış...

Attıkları her taş!
Zalimler için, binlerce mermi,
Binlerce top,
Ve bir kabus gibi inerdi yüreklerine...

Dayanın Filstin-in öksüz çocukları,
Zafer bir kuş gibi kanat çırpıyor,
Göklerinde bak,
Allah nasıl intikam aldıysa,
Ebrehenin ordusundan,
Kanatlarında ateşten taşlar ve kuşlarla,
Sizinde intikamınızı alacaktır,
İntikam alıcıların en yücesi Allah'tır...

Allah-ım;
Onlar ölmezlerdi biliyorum,
Cehennemlerinden sürgün oluyorlardı,
Cennetlerine doğru!
Şehitler ölmezdi bildim Rabbim,
Yoksa nasıl olurdu,
Yüzlerine yerleşen acının altında,
Gülen gözleri.
Onlar Kudüsün,
Kutsal şehrin koruyucu melekleri,
Onlar ellerinde sapanlar,
Ve taşlarla Sen-in huzuruna gelen,
Biz hangi yüzle geleceğiz,
Huzuruna Rabbim,
Utanıyoruz! ! !