* Filistinde Bir Çocuk Şiiri - Hülya Ek ...

nicedir karanlık burada gökyüzü
is’li bir il! örtmüş güneşi, bitirmez güzü
bu yüzden yıldızlar yenik bombalara
dumandan sisten kırpamıyor gözünü
bilemedi büyümeyi kaç kuzu
uçurtmamda değil sadece kurşunun izi
hayallerim delik deşik
yarınlarım çıkmaz sokakta
kim bilir o da kül olacak şafakta

kalem olsaydı elimde
taş sapan yerine
kitaplarımdan masallar aksaydı gecelerime
içinde sevgi ırmakları çağlayan
yeşil vadilerinde kır çiçekleri toplayan
sokak aralarında misket oynayan
güvenle gülümseyen çocuklar
hep mutlu anlar yaşasaydı.
okşasaydı başını ana-babası
sonra sevinçten uçsaydı çocuklar…
umutları, ışıtsaydı dumanlı gökleri
beyaz bir güvercin kadar özgür
kanatlarını açıp dağıtsaydı karanlığı
çiçek çiçek çoğalsaydı çocuklar yarına
birilerine insanlığı hatırlatırcasına
ve… hiç bitmeseydi bu masal.

korkunç sesler bölmeseydi çocuksu düşlerimi
art arda düşerken fosforlu ahtapotlar
çığlıklar yükselmeseydi Gazze’den
korkuyorum!
anne! neredesin?
şahit olurken cansız bedenlere
kocaman gözlerim daha bir açılıyor…
sevgi ırmakları kanlı akıyor çoktan
burada neden ölüyor çocuklar hiç yoktan
binip gitsen ya kara lekeli tankına
kim kıyabilir söyle kim
bir insanın yaşama hakkına!

bulanıyor geleceğim
o yeşil vadilerde alevlere karışıyor bedenim
siz çocuk oldunuz
ama ben daha büyümedim.
keşke ölmeden sorabilseydim babama!
“ büyümek nasıl bir şey baba? ”
“büyümek nasıl bir şey! ”