Ben, şehitlik makamına yakın yerde doğdum.
Şehidi olmayan aile yoktur bizde.
Lakin, benim şehidim çok taze.
Evet,burası GAZZE…
Ezan sesi duymalıydı doğunca kulaklarım.
Duymadı.
Bomba seslerinden ezana fırsat olmadı.
Evet,ben Hüseyin Abdullah.
Babam şehittir benim.
Bana yetim diyerek acımalarını istemem ama,
Çünkü ben şehit oğluyum.
On yedi nisan iki bin dördü gösteriyordu takvimler.
Abdül Aziz Elrantisi ile beraberdi babam.
Şimdi yok.
Babam yok ama ben varım diyecektim.
Önce sapan taşlarından füzeler yapacaktım belki de yaşıtlarım gibi.
Ama o da olmadı.
Şu an ben de hastanedeyim.
İsrail’in bombaladığı kreşten getirdiler beni buraya.
Belki ben de gideceğim,
Ama yeni Hüseyinler hep olacak.
Nasıl Kerbela’daki Hüseyin’le bitmediyse Hüseyinler…
Mustafa EROL
Yunus Emre İlköğretim Okulu
Manavgat/Antalya
Kayıt Tarihi : 2.1.2009 23:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!