Filistin Molozlarının Şahitliği

Küçük bir çocuğum ben, ismim yok.
Sayıdan ibaret bir naaşım, izan yok.
Hep aynı yaştayım, büyüyemiyorum.
Hanzalanın kolu ve bacağı artık yok.

Ekmek taşırdı babam, her akşam, poşetinde,
Evine taam getirmenin bahtiyarlığı içinde,
Nereden bilecekti ki benim olacağını,
Daha dün aldıklarının yerinde.

Öldüm ben, melek oldum, öfkem cennet benim.
Molozların her zerresi: Allah'ım şahidim!
Kınayan dudaklar, kınadı sadece,
Yalnız bıraktılar, eğri durdular ve terkedildim.

Hakkım olanı, benden almaya çalışan kahpeler,
Annemle beraber, babamı da katlettiler.
Meskûn, kadim, necip topraklarıma,
Acı, elem ve keder ektiler.
Samedsin Rabbim, ölümlerden ölüm beğendirsin Ubeydeler!