Filistin'li Çocuk Şiiri - Kasım Bağcı

Ben bir çocuğum,sakalı göğsünde.
Düşlerim vardır yaşımın ötesinde.
Topaç sallarım tek elimle
Diğerini aldılar benden
Mermiler kopardı onu,
İyide anne şimdi ben nasıl sararım seni kollarımla
Hani dün evimizin damına düşen ateşli top
onu benden alana kadar,
okşayıp tuttuğun,
korkma oğul Allah sevdiklerine yardım eder deyipte
Küçücük ama dünyaları sırtlayan yüreğime
teselli verdiğin.
Sokakta;
hani şu yıkık,virane olan.
bir dünya yaparken çamurdan.
düşlerimle süslediğim
üzerine özgürlük nakşettiğim
Babaların da olduğu bir dünya.
hani daha geçen gün kızmıştın
ellerini çamura sokma.
İyide anne
ben bir çocuğum
hem ben güzel şeyler yapıyorum onunla
büyüklerin yapamadığı şeyler.
Ona kirli deme ben umutla kardım harcını
Özgürlük marşları söyledim ona
Sevdamızı kattım anne, suyuna
dediğim;
sonra tutup kolumdan
haydi artık yeter eve gidelim dediğin
Şu gözüken toprak yığını da ne diye sorduğumda
yutkunarak eeevimiz dediğin
ve …
sonra ılık suyla ovarak yıkadığın
yıkarken okşadığın ellerim.
Hani ya anne.
Yoksa artık hiç olmayacak mı?
İyi de anne ellerimin kime ne zararı oldu ki?
Ben bir çocuğum
Kimseye ateşli top atmadım
evleri yıkıp
çocukları ağlatmadım.
Söyle anne hangi çocuğu
ayırdım babasından
ve
oyuncaklarından
Neden?
bana çok gördüler seni saran
çamurdan da olsa
mutlu bir dünya yapan minicik sıcacık ellerimi.
Anne be ençok neye üzülüyorum biliyor musun?
Artık rüyalarıma giren
o küçük mahallede
rengarenk oyuncaklarımla
oynayamayacağım
ve tam o sırada köşe başından çıkan
bembeyaz elbiseli
saçlarımı okaşayan bana şeker veren adamı
babamı anne babamı bir daha kucaklayamayacağım.

Ben bir çocuğum saçları ak
Bir bayrak taşıyorum göğsümde
Üzerine özgürlük yazdım
ve
Şehadet
Ulaştırmak için emaneti sahibine koşmak istiyorum
umuda ve
cennete
Anne ben koşamam ki.
Koşmak için ayaklarım yok.
Onları da çok gördü büyük bildiklerim.
Peki anne büyükler neden sevmez çocukları
Yoksa sevgi nedir bilmez mi onlar
Yokmudur onların çocukları?
Anne be söylesene rüyalar ülkesinde de
Ağlar mı analar
Vurulur mu top gülleleriyle evler
Tanklar geçer mi üstünden oyuncakların
Götürülür mü babalar ansızın bir gece vakti
Dönmemezcesine.

Korkuyorum anne!
Sarıl bana,şefkatinle ört tüm karanlıkları,
Ninniler söyle bana içinde ölüm olmayan
Ama anne,
Sakın ağıt yakma
Ağıt vakti değildir bugün
Çünkü anne;
Bugün günlerden intifada.

Ben bir çocuğum sakalı göğsünde
Düşlerim vardır yaşımın ötesinde
Doğarken tanıştığım ölümle
Aynı safta vuruştuk.

Biliyorum anne duymuyorlar bizi
Zaten hiç duymadılar
Olsun anne
Bizim Allah’ımız var.

Zamanı alabilseydim geriye anne yine bugün
Yine burada Kudüs’te doğmak isterdim.
Yaşadığım acılar bana korkuyu unutturacak bir gün
Büyüyeceğim anne
Ve
Dikileceğim karşısına zulmün
Tıpkı babam gibi,Hasan’ın abisi gibi.
Onlar vuracak biz öleceğiz.onlar vuracak biz öleceğiz.
Biz ölürken onlar vurmaya devam edecek.
Öldükçe yaşayacak Filistin.
Ben yaşadıkça dünyada
Susmayacak sevdamızın türküsünü.

Bir bayrak taşıyorum göğsümde
Üzerine özgürlük yazdım
ve
Şehadet
Ulaştırmak için emaneti sahibine koşmak istiyorum
umuda ve
cennete.
Ama anne ben koşamam ki…