Filistin'in Çocuğu Şiiri - Burak Kıllıoğlu

Hiç vatanımız olmamış sanardım
ya da her daim kırık döküktü mahallemiz
Oysa bu zengin mi zengin
heybetli mi heybetli
cömert mi cömert toprağın
az mı ekmeğini yemişti atalarımız
Doğduk, büyüdük, öldük, hep buralıydık
Bu toprağın malıydık

Hiç vatanımız olmamış sanardım
ya da hep savaştı kaderimiz
Bu topraklar sanki düşmanın da
Sadece yıkık dökük evler bizimmiş
Hani bir şeyi 40 sefer söylersen
olurmuş ya
O misal tutturmuştu bu tertip
tüm insanlık, tüm dünya

Top mermileri düşüyor artık tepemizden
Ne içmeye bir yudum su bulunur
ne de kan ağlayan yüreklere pansuman
Bir ölüp bin dirilirken mahallemizde, şehrimizde
Her gece ve her sabahta can pazarları kurulur

Bizim halbuki, bütün bu yerler
doğan çocuklar, esen rüzgarlar
bizi bu toprağa bağlayan evler
Ancak gel gör ki, şimdi
Hayallerde bile mülteciyiz artık
Uykularımız dahi bir karabasan
Dünya bizi esir bilir olmuş
Haber bültenlerinin malzemesiyiz yalnız

Savaşın çocukları da düşlere yatar
hayaller kurar
Bir haylim vardı benimde bir fısıltı gibi
Filistin gibi
Şimdi ise,
Bir taşımız kaldı atacak
Bir de vatanımıza olan inancımız
Taşları da elimizden alacak değiller ya
Varsın ezip geçsin tanklar
Hapsetsin bizi duvarlar
Bir Allah'ımız kaldı sığınacak
O'nu da çalamazlar ya bizden
Vicdan darağaçlarına çok ama çok
adamlar gidecek sizden!