Filistin'e Ağıt Şiiri - Veysi Gültekin

Yürekler suskun,
Vicdanlar duyarsız,
Gözler ama,
Kulaklar sağır…
Ve kana susamış bir cani,
Öte yanda kınalı kuzular,
Yaralı ceylanlar,
Biçare anneler,çocuklar…
Ve emekleyememiş bebekler.
Kurban ediliyor Siyonist israil’e.
Bu mu dünya.
Olmaz olsun, kahrolsun.
Lanet olsun.

Ey anneler, babalar!
Can nedir? Canan nedir? Bilir misiniz?
Yüreğine bastırırken bebeğini,
Koklarken, okşarken,
Oyunlar oynarken,
Yada ninniler söylerken,
Hiç düşündünüz mü?
Filistin de Gazze’yi,
Yanan canları,yürekleri,
Parçalanmış bedenleri,
Yada Zehra’nın gözlerini,
Baba kucağında can veren Muhamed’i…

Ey Muhammed!
Ey şehid oğlu şehid!
Hani sinmiştin ya duvar dibine
Hani yalvarıyordu baban,
Öldürmeyin yavrumu! Diye,
Siper etmişti gövdesini sana,
Ama olmadı, kurtaramadı.
Caniler vurdular acımadan.
Yüreğim acıdı,gözlerim yaşardı.
Haykırdım ta en derinden,
Bir siperde ben olayım dedim,
Ama yetişemedi kolum,bedenim…
Önce mermiler ve bir toz bulutu,
Sonra kanatlanıp uçtunuz.
Kurtuldun ya Muhammed!
Adaşın orada, seni bekliyordu zaten.
Ya ben ne yapayım,
Ya ümmeti Muhammed ne yapsın.

Anlayamıyorum Muhammed.
Neden vurdular seni?
Sorsan onlara,
Kendimizi koruduk diyorlar.
Sapanın var mıydı Muhammed?
Belki de onunla taşlar atmıştın.
Vatanımı bana verin,
İşgalden vazgeçin diye.
Ama onlar ne yaptı?
Gökten boşalan yağmur misali,
Bombalar yağdırdılar,
Adını da fosfor koydular.

Ey bebek katili kavim!
Ey peygamber katili kavim!
Ey lanetlenmiş kavim!
Zülmünün bir bedeli,
Mazlumunda ahı vardır,
Unutma…