Filistin'e Şiiri - Gökhan Musab Cantepe

Mazlum bir güvercin, karşısında bin katil anka
Nasıl bir adaletli savaş, taşlar atılıyor tanka

Hüzünle ağlamakta gök, sessiz çığlıklarda zemin
Şu vuruşmuş küçük kız oyun oynamıyor muydu demin

Düğümlenir boğazımda kanayan kardeşimin yarası
Kanlı bedeni kucakta, kiminin çocuğu, babası ve anası

Mavi emzikli bebek cansız yatar babasının ağuşunda
Yüzlerce acı feryat var daracık hastane koğuşunda

Vatan mı istedin be şerefsiz kundaktaki çocuktan
Bu nasıl bir din ki intikam alıyor yavrucuktan

Merhametten mahrum ellerde hiç susmadı keleşler
Zulmün kulu olmuş siz hayat süren leşler

Hayvan demek iltifattır ona, peki nedir bu Yahudi
Bîşeref her biri, şimdi ne ise tarihte de o idi

Bahçesinde biter zakkum, zakkumu sular Müslüman kanı
Nil nehri taşıyamaz belki hesaplasan akanı

Zulmün tam ortasında nöbet tutarken ölüm
Zakkumların ortasında kan kırmızısı bir gülüm

Zincirlenmiş bilekleri, cehenneme çekerler kürekleri
Bedenlerine ağır gelir imansız paslı yürekleri

Hangi kitap yazmış bu zulmü, hangi peygamber emretmiş
Siz kan içiciler, size Allah lanet etmiş

Kelimeler yetmez ki bu zulüm nasıl dökülsün kağıda
Enkaz dolu şehirlerde karışmış ağıtlar ağıda

Ah zavallı kardeşim nasıl çekersin bu illeti
Karşında kalpleri mühürlü hain Yahudi milleti

Kapanırken gözleri kardeşimin son sözü Allah-u Ekber
Arz dar gelir şanlı şehide, nereye kazılsın makber

Kardeşimin emeli dikmek sancağı rüzgara inat
O rüzgarda birleşse de bütün küfrü kainat...