Filistin Destanı Şiiri - Ali Özen

Susuz gövdeleri kalmış yıllarca.
Acı sağmışlar bedenlerinden.
Sinir telleri kopmuş,
/ beyinleri uyuşmuş sıcaktan.
Bilinmez çığlıklar uğuldar ufuklardan.

Açıldı göğe doğru ürküntülü elleriyle.
Korlaşan dudakları susuzluğu boğabilmek için.

Yerlerdi birbirlerini
Ve sessiz bekleşirlerdi göğün ışıman renginde.
Öyle mutlu,
öyle umutlu,
ve öyle ışıltılıydılar ki;
Özlemin kızıl renkleri uçuşurdu gözlerinde

Deli can çiçeği gövdeli.
Filistin'de Filistin'in gözlerini görmeli.

2
Bir umarsız kuştular çıplak şaşkın.
Sahra topları gümbürdedi önce.
Kan doldu ellerine.
Yüreklere kan doldu.
Savruldu gülleri ovalardan sahralara.
Bir umarsız kuştular çıplak şaşkın.
''La havle'' çektiler gümbürdedi toplar.
''Kıyamet,'' dediler tanklar,jetler, bazukalar.
Döndü çelik gövdeleriyle toplar

Bastı yavrusunu göğsüne bir ana.
Baktı gök gürültüsüne.
Geceler boyu süren o asi korkuyla.
Davrandı öfkeye damarların koyu çağıltısı.

3
''Filistin ''dedi biri:''Gitti gider.''
''Filistin ''dedi biri:'' Niçin gider? ''
''Filistin sevgilimdi körpecik yavrum gider.''
''Dinleyin canlar''dedi bir ses.
Çöken bir emperyalizmin köpek artıkları.
Bilinçaltı düşlerinin kör yaratıkları.
Halkımızı yok etmek için saldırıyor.
Kurudu yüreklerimizin öz suları.
Filistin artık türküye başlamalı.''

4
Sessizdi gök.
Özlemleri tutuşmuş yaz.
Susarsa bulut susar gizli titreyişinden.
Bulutları sevdalı yaz.

Bir Filistin çocuğu geçer durmadan.
Saçlarında güneş yalımı bir türkü.
Alın çatında buğday tohumları.
Bulutlar kaynar gözlerinde içine yayılırken ateş.
Deniz yüreğinde erir aldırmaz dalgalara.
Bir tutsak çağrışımıdır titretir bedenini.
Barut baruttur elleri.

Büyü bozuldu geceyle gelen sabahlarda.
Düştüler yollara güneşin şafakları.
Göğün ışıman rengi kan rengini içerken.
Bir bıçak mı özün, silah mı geleceğin.
Yürüdüler yüreklerin taşkın suları.
Susku güllerini çiçeklemek için.

Işıltılı muştuluklarla uzanan yol atılımlarında.
Bir gök karışımı yıldız takar beline.
Mor dağlarında dağlanan kızıllığın şavkına.
Gökselliğin anıtlarını sunar.
Özlemin yedi baharınca söylenir türkü.

Yüreklerin öz sularıyla beslenmiş bu toprak.
Bağrında acılar taşıyarak umutla sulanır.
Gün sıcakta harmanlanan bir dolunaydır.

5
Direncin kayalardan sağıtılmış suları
.......umudun kanatsız üveyikleri.
Filizlemek için gövdede büyüyen yaşamı.
Beslemek için sevincin gözelerini delişini.
Tohum oldular bozkırın çöl gecelerine.
Ekin oldular umutların taze sevinçlerine
Bıçak oldular,
silah oldular,
yaşama durdular.
Yoksulluğun ve ulusun mahmur sevgisine
.Gelecek oldular Filistin’in sevgi denizine.

6

Acılara katlanan can,yüreği parçalayan.
Yaralı bir geyik midir söyle biline.
Sevmelerimin yedi renkli baharı.
Şimdi hasadını alıyor rüzgarların.
Bahara dallanıyor ağaçlar.
Şimdi hasadını alıyor rüzgarların.
Şimdi baharı çağırıyor.
Türküsüne başlıyor Filistin.

Bir güvercin içer yaşam suyunu.
Ölüm düşçe bir anıttır.
Gizli titreşimlerle sıyrılır bulut.
Açılır ölümün dumanlarından /
dudaklarının tuzu.
Maviyi içer gökyüzü.

7
Yaşam tozu,
gül rengi
gün dönümü.
Devşirir acı çığlıkları yoğun sancıya.
Acı bir volkan gibi dağlayarak.
Bir yaratı sunar devinen yüreklere.
Katlanamaz acıları yüzyıllardan damıtan yürek.

Sancılı kuş kanadıyla özgür..
Her gece bir destan yazar bozkıra uzanmış yaşam.
Her gece umut aşılar yaratan halkın katına.
Utanç yüklü paletlerin üstüne yürür.
Duyulur bir ses olur Filistin’de.
‘’Öfkeyle kaynayan topraklara / Salmışım köklerimi.
Açlığımı kolla benim.
ve öfkemi.
Damarıma basma. ‘’
Aynı ses çağırır yeniden.
''Ölüm bir sözcük değildir / direnci besler.
Yaşamın başakları senin ülkendir.''

Bir rüzgar gelir dağıtır karanlıkları
Dağlar Filistin kokar, çöller Filistin.
Çağlar Filistin kokar yıllar Filistin.

Filistin’in dağ doruklarında.
Kuşlar uçar gökyüzüne savurur bulutları.
Bir çiçek uzanır boylu boyunca.
Uğruna öldükleri destan yazılır.