Filistin Destanı 1 Şiiri - Osman Balkıs

Giriş
Ah,Ortadoğu,Ademi doğuran toprak.
Ve Filistin,resullerin doğumevi, kutsanan ülke.
Senden kanatlandı güvercinler,rüzgarlar
O kutlu haberleri,tohumları yeryüzüne taşıyarak.

Süleyman kuşlarla konuştu asma bahçelerinde,
Kuşlar uçuştular,
Kanatlarında muştular,
Zulüm ellerine selamla ulaştılar.

Davut demir dövdü, zırh giydi,
Taş attı sapanla,mancılıkla cesareti.
Kasları kasıldı,gerdi,gerildi.
Golyat boylu boyunca yere serildi.

Yakup Yusufu yitirdi.
Yusuf kuyuda,
Salkın saçak diriliş için,
Ana rahmi, tohum,
Yusuf uykuda.
Gerilmiş bir yay gibi,
Namluda kurşun gibi,
Yusuf kuyuda,Ortadoğuda.

Lut İsraili gördü,Amerikayı,
Bir ucundan öbür ucuna Avrupayı,
Sapkınlığın ahlak,şehvetin servet,
Zulmün adalet,yalanın devlet,
Cesetler üstünde yükselen gökdelenler gördü.
Göğe baktı,kapısı açıktı adliye binasının
Ordu ordu azap indi göklerden,
Tüm dilekçeler,defterler bir bir dürüldü.

Musa Tura çıktı.
Elinde emirler,levhalar
Oradan bugüne,Filistine baktı
O hain oğulları Tih Çölünde maidesiz bıraktı.

Meryem namusluydu,utangaçtı
Rabbi ona göklerin kapısını açtı
Beni İsrailin çamurundan,iftirasından
Yeryüzüne ilah olma ihtirasından
Karnı burnunda diyar diyar kaçtı.
İsa doğdu o kutlu güneş,
O binlerce güneşlere eş.
İlk kelime,ilk söz
Rahman ve rahim adıyla konuştu.
Düzen kuruldu,fitne tezgahta
Kalem kalem kan bulaştı tevrata.
Gök sarayı isa'ya kapılarını açtı.

Elinde balta, bir adam
Taşlaşan kalpleri,beyinleri
Taşlaştıran putları kırdı.
Daha dedi,an bu an
Sinagog duvarları,ikonaları
Bankaları, borsaları...
Sonra vardı o kutsal şehre,
İsmaili bıraktı.
İsmaili,atasını Muhammedin
Adem olan son Ademin,
O mübarek som madenin.

Mekke kayalıklarında bir çocuk,
Omuzunda onurlu,ağır bir yük.
Ve alnında ayetler,nurdan boncuk boncuk
Yeryüzünü fethe hazırlanıyor.
Yusufu hatırladı,Hiraya sığındı.
Musayı, dağa çıktı,
Ve İbrahimi:
Parçaladı Latı,Menatı,Uzzayı
Vardı Kudüse bir gece vakti.
Şerha şerha açmak için göğün defterlerini
Mavera merdiveni,Mescid-i Aksa'ya.
Orada yükseldi gökler ötesine,
Orada İsayi, Musayı bıraktı gerisine...

Ey Ortadoğu,beni ademe can veren kutsi nehir,
Ve sen beni israil,hain,çiban,fitne,soluğu zehir.

03.04.2002/İstanbul