Filistin'den Mektup Şiiri - Mustafa Sürm ...

Haziran, 2004,
Burası Filistin.
İsmim; ne fark eder?
Belki Mustafa, Ahmet,
Belki de Yasin.
Şimdiye kadar çok palavra dinlediniz,
Şimdi gerçekleri dinleyin.
Babamı bilmiyorum,
Ben doğmadan vurmuşlar.
Ağabeyim esir,
Bir köşede sıkıştırmışlar.
İki yıldır haber yok.
Bilmediğim çok akrabam varmış,
Hepsi şehit olmuşlar.
Bir annem kalmış elimde,
Bir onu bırakmışlar.
Biliyor musunuz?
Henüz ilkokul çağındayım.
Yaşım on bir,
Ben bir çocuğum.
Çocuğum ama
Bir bilseniz nasıl doluyum.
Sizin şiddet içeriyor diye
Çocuklarınıza izletmediğiniz filmler var ya,
Biz o filmlerin baş aktörüyüz
Ve dublör kullanamıyoruz ne yazık ki.
Her gün bir cinayete şahidiz.
Kanın kokusunu, rengini ezberledik.
Hangi organ insanın neresinde, biliyoruz.
Buralar kadavra dolu...
Mahallemiz askerlerin nöbet sahası,
Yollarımız; tank yolu.
Ellerinde makineliler var
Ve binalarda keskin nişancılar.
Bir bahane bulup vuruyorlar,
Bazen sebepsiz öldürüyorlar.
En çok annemin kucağında
Mutlu oluyorum.
Bir tek hayal kurmama
Karışamıyor İsrail askerleri.
Savaşın olmadığı, barışın olduğu
Bir dünya kuruyorum.
Babamın olduğu,
Savaşın olmadığı...
İnsanların güldüğü, ağlamadığı,
Yolların kana bulanmadığı.
Özgürce koşmak istiyorum mahallemizde,
Oyunlar oynamak,
Güvercinler uçuşturmak,
Çocuk olmak istiyorum.
Ama hayalim uzun sürmüyor!
Bir acı feryat,
Paramparça ediyor düşlerimi.
Anlıyorum ki, yine birisini vurdular.
Sizin oralarda her gün insan vurmuyorlarmış.
Her yerde savaş yokmuş,
Annem öyle diyor.
Kimseyi yolda çevirmiyor,
Kimsenin evine baskın yapmıyorlar,
Kimsenin babasını vurmuyorlarmış...
Annem öyle diyor;
Bu bizim alınyazımızmış, kaderimizmiş.
Anne diyorum, bazen;
Bizimki ne kadermiş?
Hiç arkadaşım yok benim,
Sapanımdan başka.
Boynumdan hiç çıkarmam,
Hem silahım, hem dostum.
O olmazsa annemi nasıl korurum?
Sapanım namusum oldu,
Sapanım onurum.
Sapanımla yüreğime inandım.
Sapanımla çok asker yaraladım.
Şimdi tek korkum annemi kaybetmek.
Ya onun da başına bir şey gelirse?
Ben nasıl yaşarım?
Onsuz bu dünyada ne yaparım?
Sizden ekmek, aş istemiyorum.
Karnım da tok, gözüm de tok.
Sizden silah da istemiyorum;
Memleketimde taş çok!
Gerçekten istemiyorum,
Artık yardım falan etmeyin,
Ama yalvarıyorum,
Bana terörist demeyin!