Osmanlı’dan ayrılınca iyi olur sanıyordu,
Huzur gidip, zulüm geldi niçin oldu? Soruyordu.
Her tarafı kan kokuyor, zalim zehrin akıtıyor,
Mazlumların tepesinde utanmadan can yakıyor.
Paramparça olmuş canlar, etrafına kan saçıyor,
Bütün dünya körmüş sanki başka tarafa bakıyor.
Medeniyet dedikleri ittifakla can yakıyor,
İsrail’in zalim eli mazlumları kahrediyor.
Gece boyu ateş yağar, ağarıncaya kadar tan,
Arşa kalkar mazlum eller işitsin diye yaratan.
Zulme doymaz zalim eller, mazlum kimden imdat bekler,
Müslüman kardeşin bile zalimlerden himmet diler.
Aç canavar gibi hırçın, kan emiyor mazlumlardan,
Gözlerini kin bürümüş, hiç çekinmiyor dünyadan.
Küfür devam eder belki, zulüm devam etmez asla,
Bedelini ödeyecek, zalimler bir gün mutlaka.
Mazlum kanı akar iken, vicdanları sızlamayan,
Acep nasıl insan olur, bu acıdan kıvranmayan.
10.01.2009
G.O. P/Ankara
Haydar GezmişKayıt Tarihi : 1.2.2009 13:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Filistin’in Gazze bölgesine İsrail tarafından yapılan saldırılar sırasında yüzlerce masum insanın can vermesi, yüzlercesinin de yaralanması nedeniyle kaleme aldığım şiirdir. Osmanlı döneminde huzurlu bir yaşam süren bölge, Osmanlı’nın dağılması akabinde ateş çemberi haline gelmiştir. Ne yazık ki bu gün orada zulme uğrayanların dedelerinden bir kısmı Osmanlı’yı düşmanın oyununa gelerek arkandan vurmuşlardı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!