Filistin'de Çocuk Olmak Şiiri - Serhat Can

Açım, susuzum,
Geceler boyu uykusuzum.
Kafese konmuş kuşum,
Kafesimde vurulmuşum.

Gülmeyi zaten bilmem,
Ağlamayı unutmuşum.
Ben Filistinli çocuğum.

Bir kuru ekmek bulsam,
Boğazımda dizilir.
Üstüme bombalar yağar,
Derilerim yüzülür.

Annemi babamı vurdular,
Beni öksüz yetim koydular.
Ben Filistinli çocuğum.

Niçin üstümüze bombalar yağar?
Niçin analarımız ağlar?
Niçin dualarımız geçmez?
Kimi esmer, kimi sarı,
Kardeş olmuş bütün Dünya çocukları.
Ama ben Filistinli çocuk,
Niçin zenciyim?

Ben de ekmek su isterim,
Gündüz oyun, gece uyku isterim.
Ana, baba isterim,
Sıcacık soba isterim.

Savaşsız bir Dünya isterim,
Korkusuz rüya isterim.
Ağlamak değil, gülmek isterim,
Uzak ülkelerde çocuk olmak isterim.

Şikayetim var,
Hazreti Musa'sına, İsa'sına.
Şikayetim var,
Birleşmiş Milletler Yasasına.

Şikayetim var,
Arapların alıp verdiği nefesinden,
Yahudi'nin para kesesinden,
Dünyanın vicdanının sesinden.
Ben Filistinli çocuğum.

Filistin'de çocuk olmak,
Doğar doğmaz büyümekmiş.
Filistin'de çocuk olmak,
Kor üstünde yürümekmiş.
Filistin'de çocuk olmak,
Kefenlere sarılmakmış.
Filistin'de çocuk olmak,
Bombalarla vurulmakmış.
Filistin'de çocuk olmak,
Açlığı, yokluğu bilmekmiş.
Filistin'de çocuk olmak,
Kafeslerde ölmekmiş.

11.01.2009
Serhat CAN