Filistin'de Bir Gün Şiiri - Ali Bulgan

Çocuk bomba sedalarıyla uyandı,
Sert ve kirli yatağından.
İki sokak yakınından duyuluyordu,
Kafirin namlusundan çıkan gürültüleri.
Korkmamıştı, hatta alışmıştı doğrusu,
Alışmıştı artık, gökyüzünün siyah olduğuna
Bombaların yağmurdan daha çok yağdığına,
Mermi seslerine, şarapnel parçalarına.
Camı olmayan penceresine döndü,
Halbuki dışarı bakamadı çocuk,
Duvarda ki resimlere baktı, ağladı.
Umutları, hayalleri, sevdikleri,
Koca mermilerin altında kalmıştı.
Gözyaşları yüzünü temizledi.
Kirli yüzü daha temizdi belki de
Yüzü güzel kirli gönüllerden.
Açtı musluğu, yıkamak için yüzünü
Önce su aktı, sonra kan
Küçük ellerinde kızıl lekeler kaldı,
Gözlerinin kenarında kurumuş gözyaşı.
Ellerini elbisesiyle temizledi,
Annesini hatırladı, ağladı.
Ona kızacak annesi bile kalmadı artık.
Sonra;
Küçük yüreğine büyük bombalar çarptı,
Bir güneş daha battı ufukta,
Bir hüzün daha eklendi kasvetli karanlıklara
Ve bir gün daha öldü Filistin
Güneş utandı, ay utandı, kainat utandı;
İnsanlık utanmadı!