Filistin Şiiri - Mustafa Taşkanat

FİLİSTİN
Çileli bir hayat gülmeyi unutan bir nesil
Duygularını can

lı canlı mezara gömen Filistinli çocuklar
Dünlerini anlatacak kimsesi olmayan yarınları mechul olan
FİLİSTİN
Nasıl olur bilinmeyen oyuncakları el bombası
Orta doğunun ve ümmetin kanayan yarası Filistin
Oynamaya vakti olmayan kurşunlara imanını siper eden Filistinli çocuklar
Şevkata ve tatlı bir tebessüme muhtaç çocukluk
Yıl bin dokuzyüz doksan yedi yer kafurkasımın bir kasabası
Cuma namazını ede etmek için mescidin avlusunda yaşları beş yaşından başlayıp on beş yaşına kadar çocuklar var sebebi ziyaretimizi izah edip çocuklara sordum babalarınız nerde diye yrısından fazlasının babası iltifada şehid düşmüş veya tutuklu
Büyük kardeşleride tutuklu çaresizliğin vermiş olduğu yakarışlar
Ama bir şeye inanmışlarki tevhide sarılmışlar kendimi uhudun bedirin
Aslanları arasında zannettim bir gün zafere ulaşacaklarına öyle inanmışlarki tek tesellim o inanış yarınlarımız mechul olsada allahın izniyle bir gün zafere ulaşacağız diyordu o gül yüzlü mahsum çocuklar

Namazın vakti geldi mescide girdik
Hutbede hoca effendi allahım şu yetim yavruların senden gayrı sığınacak limanları yok bizlere yardım eyle dediğinde yükselen tekbir sesleri hala
Kulaklarımda namazı eda ettik ve mescidin kapısında çocuklara çam sakızı çoban armağanı hediyeler dağıttık iki arkadaşımla birlikte allah
Onlardanda razı olsun yarı mutlu yarı hüzünlü yüzlerden biri altı yedi yaşlarında biri on iki yaşlarında iki çocuk geldi sizden bir ricamız olsa yaparmısınız dediler buyrun dedim
Bizim babamız beş yıldır israilde tutuklu abimizde şehid oldu babamızın ziyaretine gidenimiz yok bu hediyeleri
Bizim adımıza babamıza verebilirmisiniz dediler o anki duygularımı nasıl anlatıyım göz yaşları içerisinde sizing ricanız bize emirdir dedim bir israil li tanıdık vasıtasıylehediyeleri ilettik ve çocuklara sonucu bildirdik
ŞİMDİ SİZE SORUYORUM SEVGİLİ DOSTLARIM BU ÇOCUĞUN RİCASI
BİZE EMİR DEYİLMİDİR
15.6.1997………….RAMLA/İSRAİL
Mustafa taşkanat

dost kalemler

İnsanlığın yüzüdür şu bahtının karası,
Bilirsin bir çizgidir var’la yok’un arası,
Sen zenginsin, insanlık, insanlık fukarası,
Yarana bas elini, ben burda kanıyorum......şefik tiryaki