Filistin Şiiri - İdris Çetin

Filistin’e gitmedim ama adını,
Dergi ve gazetelerden çok okudum,
Ekranlarda mazlum ve mahzunların
Görüntülerini çok gördüm…
Gazze, Ramallah, Cenin,
Mescidi Aksa, Kubbetüssahra…
Kudüs; çileli Kudüs…
Ağlayan Kudüs, ağlatan Kudüs;
Üç ilahi dinin merkezi Kudüs…
Filistin deyince, ufacık çocuklar gelir aklıma,
Ellerinde saban, başlarında bir bez,
Karşılarında modern silahlı askerler.
Onlar topraklarını korumak için,
Sapanla taş sallarlar yaşamak için.
Taşın karşılığı, kör bir kurşun olur,
Kadın, kız; çoluk çocuk, yaşlı…
Demez kör kurşun,
Korkmadan hedefine uzanır,
Delik deşik eder, körpecik yavruları,
Hamile anneyi, yürüyemeyen yaşlıyı…
Gözyaşları sel olur, Filistin sokaklarında,
Askerler acımaz,
Akan gözyaşlarını görmez.

Hele bir çocuk gördüm; ekran başında,
Askerler, yaylım ateşi açmışlar,
Çocuk ve babası masum bir biçimde,
Yüzüstü birbirlerine sarılmış yatıyorlar,
Bu esnada kurşun; tam çocuğa isabet etmez mi?
Baba, acılar içinde yavrusunun ölü cesedini,
Kucağına aldı ve delilere döndü,
Bir o tarafa, bir bu tarafa koşuyordu…
Bu manzarayı asla unutamam.
Filistin Ortadoğu’nun kalbinde,
Durmadan kanayan bir yaradır;
Acısı dinmeyen bir yara…
Kolu kopuk, ayakları kırık,
Sandalyeli insanlar secdeye kapanır,
Rablerine küsmezler, ona şükrederler.
Başlarına gelenlerin birer imtihan
Olduğunu, bir ömür boyu bilirler.

Düşman, onları yıldırmaz,
Davalarından asla vazgeçirmez.
Vatanlarının kutsal olduğunu bilirler,
Vatanları uğruna korkmadan ölürler.
Herkesin vatanı, herkese kutsaldır,
Eğer uğrunda ölürsen topraklar vatandır.
Gelin kardeşlerim, bu zulmü görelim,
Dünyaya hak ve adâleti yayalım.
Zulüm ve haksızlık;
Kimden ve nereden gelirse,
Hep birlikte karşı koyalım.
Güçlünün yanında değil,
Haklının yanında yer alalım.

Karahacılı Köyü
Çekerek 2007