Filistin Şiiri - Afiq Agdamlı

Burası Filistin... ölüm vadisi,
Burda insanların duyulmaz sesi...
Bir zaman dünyaya barış dağıtan,
Şimdi adım adım kan kokuyor,kan.
Çocuklar savaşı bir oyun sanar,
Büyükler sessizce yürekten yanar.
Burada vahşiler insan kesiyor,
Dünya susuyor...
Buranın insanı cana küsüyor,
Dünya susuyor...
Burada hep ağıt,yas duyuluyor,
Dünya susuyor...
Burada insanlık suç sayılıyor,
Dünya susuyor...
Kuşlar bu vahşetten kurbete kaçmış,
Vatanda özgürce yaşamak suçmuş.
Siyaha bürünmüş insanlara bak,
Onların ümidi Tanrıdır ancak...
Tanrı yüz çevirmiş müslümanlara,
Sessizce bakıyor akan kanlara...
Çocuklar bahçede oynarken ölüyor,
Kime ne...
Öldüren sevinçle,sinsice gülüyor,
Kime ne...
Caniler bir kalbi ikiye bölüyor,
Kime ne...
Gördüğu bu işe mükafat alıyor,
Kime ne...
Bakarım yad illere kalbim ferehşan oluyor,
Bakarım ana vatana gözlerim kan oluyor.
Her bir ülke günü günden değişir,abad olur,
Benim ülkem günü günden yanıp viran oluyor.
Yahudi,hristiyan bize bakıp bayram eder,
Ağlayıp figan eden ahli Müslüman oluyor.
Ağdami,vatanında garip tek ömr etmekdesin,
Senin bu memleketin yadlara mekan oluyor.
Ey dünya,bir uyan,başını kaldır,
Sevgi sükut etmiş burda kaç yıldır.
Burada gülene deli diyorlar,
Burada sevinç yok,hep ağlıyorlar.
Burada elbise baştan sim siyah,
Çünkü beyaz geymek günahtır,günah.
Etrafı bürümüş barut kokusu,
İnsanda kalmamış ölüm korkusu.
Tanklara,toplara aldırmaz kimse,
Seslere başını kaldırmaz kimse.
Burada seçilmez bahar ile kış,
Burada gardaştır savaş ve barış.
Bitmez bir ateşte yanar Filistin,
Sim siyah dumanlar sarmıştır üstün.
Belki bu günahkar dünyaya küstün,
Tanrım,bu vahşeti görmüyor musun? !
Zayıf hep suçludur,guçlüyse doğru,
Kudüs şehit olmuş,delinmiş bağrı.
Kalbimi sarmıştır derin bir ağrı,
Tanrım,bu dehşeti görmüyor musun? !