Ben bir çocuğum filistin de;
Acılarımın içinde gözyaşlarımın görülmediği,
Hıçkırıklarımın hiç duyulmadığı.
Bilye yerine misket bombalarıyla yaşarım,
Çocuk oyun parkları da ne,
lûnaparkları sorarsan hiç görmedim.
En çok gördüğüm füzeler bombalar,
Kol bacakların olmadıgı insanlar.
Ölümsüz bir gün görmedim ki hiç.
Mutluluk nasıl bir şey tatmadım ki.
Annesizlik tir benim en iyi bildiğim,
Soğuk izbe köşelerde karanlıklardır,
Yorgan diye üstüme örttüğüm.
Yaşamak böylemidir hep bilmiyorum,
Bir kere olsun mama ile beslenmedim,
Sofraya üç öğün bir kere bile oturmadım,
Babam birgün gitti sonra hiç gelmedi..
Annesizliğe babasızlığıda ekledim.
Ev nedir yuva nedir hiç yaşamadım ki,
Ölümle kol kola bir hayat tek bildiğim.
Ben sıcak yemek bilmem,
Doyduğuma hep şükrettim
Ben mezarlık diye bir yeri hiç görmedim,
Benim bastığım her yer mezarlıktı...
Seker çikolota, ve oyuncak için hiç ağlamadım,
Hep ölümlereydi göz yaşım,
Birde en çok yalnızlığa,
Başımın hiç okşanmadığına ağladım.
Ben yarasız nasırsız hiç el görmedim,
Benim ki dahi nasırlı nedense?
Renkleri sorarsanız bana,
Gri tonda her şey.
Ben bir çocuğum filistin de;
Elma şekeri hiç olmamış,
Atlı karıncaya hiç bimemiş,
Anne ve babasının elinden tutupta,
Lunaparklarda bir kere oynamamış.
Elleri nasırlı, doyduğuna şükreden...
Ya siz? ...
Kayıt Tarihi : 21.1.2015 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben bir çocuğum filistin de; Acılarımın içinde gözyaşlarımın görülmediği, Hıçkırıklarımın hiç duyulmadığı. Bilye yerine misket bombalarıyla yaşarım, Çocuk oyun parkları da ne, lûnaparkları sorarsan hiç görmedim. En çok gördüğüm füzeler bombalar, Kol bacakların olmadıgı insanlar. Ölümsüz bir gün görmedim ki hiç. Mutluluk nasıl bir şey tatmadım ki. Annesizlik tir benim en iyi bildiğim, Soğuk izbe köşelerde karanlıklardır, Yorgan diye üstüme örttüğüm. Yaşamak böylemidir hep bilmiyorum, Bir kere olsun mama ile beslenmedim, Sofraya üç öğün bir kere bile oturmadım, Babam birgün gitti sonra hiç gelmedi.. Annesizliğe babasızlığıda ekledim. Ev nedir yuva nedir hiç yaşamadım ki, Ölümle kol kola bir hayat tek bildiğim. Ben sıcak yemek bilmem, Doyduğuma hep şükrettim Ben mezarlık diye bir yeri hiç görmedim, Benim bastığım her yer mezarlıktı... Seker çikolota, ve oyuncak için hiç ağlamadım, Hep ölümlereydi göz yaşım, Birde en çok yalnızlığa, Başımın hiç okşanmadığına ağladım. Ben yarasız nasırsız hiç el görmedim, Benim ki dahi nasırlı nedense? Renkleri sorarsanız bana, Gri tonda her şey. Ben bir çocuğum filistin de; Elma şekeri hiç olmamış, Atlı karıncaya hiç bimemiş, Anne ve babasının elinden tutupta, Lunaparklarda bir kere oynamamış. Elleri nasırlı, doyduğuna şükreden... Ya siz? ...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!