Biliyor musun, hâlâ içimde bir çığlık var. Adını söylemeden yankılanan, sessizliğin içinde büyüyen bir haykırış… Çünkü ben sana sadece sevgimi değil, gururumu, inancımı, arımı da verdim. Kendimi bıraktım sana. İçimde ne varsa, ne taşıyorsam, hepsini ellerine emanet ettim. Ne zaman kırıldım, ne zaman güldüm, ne zaman sustum… Hepsi sana dairdi.
Ama bugün, artık bütün çıplaklığıyla fark ediyorum: Sen beni gerçekten sevmedin. Çünkü gerçekten seven, sadece elimi tutmakla değil, ruhumu korumakla da yükümlüdür. Sen dokundun ama değer vermedin. Sevdim dedin ama arkanı döndüğünde başka bir kalbin koynuna döndün.
Sana içimi açtım. Gözyaşlarımı sakladım sen görme diye. Şiir sayfasında sesimi aradım, belki bir kelimen olur diye. Ama senin için bu bir oyundu, geçici bir kaçıştı belki de. Sevdiğini söyleyip, “Ben sana beni bekle dedim mi?” demek hangi vicdana sığar? Hangi kalp, bir kadını hem sever gibi yapıp hem de en kırılgan yerinden vurur?
Bana gecenin bu saatinde yazıyorum diyorsun ya, oysa ben her saniye ekran başındayım. Hiçbir gece huzurla uyumadım, her gece uykusuzum. Senin yazdığın o saat, eğlencenin bittiği, onunla geçirdiğin gecenin sona erdiği saatti. Ancak o zaman zaman bulabildin çünkü asıl vaktin onunlaydı. Benim için değil, yanındaki kadın müsait olmayı bıraktığında yazdın."
"Mesaj meselesine gelince, diyorsun ya 'arasaydın bağlanırdı, yazsaydın bağlanırdı'... Peki sen ne zaman bağlanmadım da ben mesaj atmadım? Sen ne zaman sustun da ben vazgeçtim? Sen her seferinde yoktun, ama ben yine de mesaj attım, dua ettim, bekledim. Bunlar bahaneydi Serhat, sen bahaneye sığındın, ben ise sevgime."
"Seninle şiir, hikaye, yazı paylaşan bendim. Sen sadece okunmak istedin. Ben ise seni ne kadar çok sevdiğimi. Senin için satırlara dökülen bir kadınım ama senin için bir satır bile yazmayan kadına gidensin. Yazık, bana yazdırdığın her dizeye yazık..."
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!