Filarmoni Orkestrası Şiiri - Gülhan Özkara

Ben bir filarmonili istiyorum
Gıy gıy gıy
Ama ben işte seçimimi böyle yaptım
Bir filarmonili olabilir
Belki oturuyor öyle çalıyor
Kocaman bir kontrbası
Belki ayakta
Siyah giysili
Yüzleri temiz insanların arasında
Ama öyle böyle değil
Ben herkesi hemencecik beğenmem
Bütün güzelliklerin toplamı olsun
Saçı kısa belki
Belki de atkuyruğu
Saatlerce bu musikî hışmı
Belki yoruyor onu
Olsun
Nasıl olsa dinlenir
Ben bir filarmonili istiyorum
Yaşamaya bir heves
Belki böyle bulabiliyor
Belki böyle unutuyor usancı
Belki de köylü kültüründen usandı
Güzel dudaklar metal bir
Yatay yan kavalın
Üzerinde sıkı sıkı
Ebedi bir zaman vehmiyle
Öpüyor, öpüyor
Kulakları dolduran orkestranın sesi
Yaşamak usancı gibi
Keman çubukları
İlerleyen orduların tuğları sanki
Saçı siyah, kulağı büyük, esmer
Omuzları çıplak
Beni öp çekimi yaratıyor dudaklara
Sanki Balzacın muhteşem tasviriyle
Vadideki Zambak
Ben bir filarmonili istiyorum
Karışık borular içinden ses çıkaran
Enstrumanlar içinde...
Vâsıliyet likasıyla
Büyük İsevî elemleri içmiş
Büyük bir mekan
Bir ordu mızıkasına dönüyor bazı
İbadet huşusuyla dinliyorlar
Herşeyde bir ecnebi titizliği
Kameranın nadir gösterebildiği
Saklı sarı kızlar var aralarında
Sini gibi kocaman davullar
Saçlarını
Arkasına taramış orkestra şefi
Bir kubbeler silsilesi
İsaya ağlıyor gibi çalıyorlar
Seçkin davetlilerin karşısında
Bir düzineden fazla kaidesi yuvarlak heykel
Kanatlı bir şeytana benzeyen bir fresk
Bazı sanatkarların yüzünde peygamberî parıltılar var sanki
Ve kucağında İsa ile bir Hz.Meryem tasviri
Pazuları bembeyaz bir kuğu duruyor orda
İsanın kızı mı desem
Ve bir çarmıh
Burası çok büyük bir katedral olmalı
Ve şef orkestrayı durdurup eseri bitirdi
Saygılı alkışlar koptu uzun
Dinini musıki, musıkisini din yapan bu kavme
Saygı duyuyorum
2007