Fil Düşer Şiiri - Hatice Hantal

Kara benim bahtım, var uğursuzluk
Yağmurlar altında çektim susuzluk
Sağlığımı bozdu yine mutsuzluk
Gökten güller yağsa, bize kül düşer.

Uma uma döndük muma yad elden
Koklayamadık yar denen o gül`den
Sarılmak istesek can-ı gönülden
Ellere ceylan da, bize fil düşer.

Muhabbet edelim desek aşk ile
Her cümle takılır, dolanır dile
Sözün güzelini bilsek de yine
Ele kelam, bize suskun dil düşer.

Gerçek sevgi arar kimi inanmam
Dünyaya meylim yok,ah edip yanmam
Güzelmiş, özelmiş gene de kanmam
Ellere gür saçlı, bize kel düşer.

Dört bir yanım dertten duvar örülü
Duvarlar içinde, giz´ler dürülü
Ağlar gelin, başı yazma bürülü
Ellere has bahçe, bize çöl düşer.

Garip canım daim hasretle yaşar
Yaşantıma düşman- dost bile şaşar
Tost yemek istesem çift katlı kaşar
Ellere et taam, bize yal düşer.

Şikayet edemem kendi halimi
Rabb`i dir, kuluna veren elemi
Çekem desem ela göze kalemi
Ele siyah sürme, bize mil düşer.

Bu kem talih bilmem ne zaman döner?
Ne serçe, ne karga dalıma konar
El atına binen derler tez iner
Eller atlı, bize yaya yol düşer.

Dost Kalemlere Teşekkürler:

İnsanın kaderi kendi elinde
Hayalleri ise onun dilinde
Bacımın sevdası bak kaleminde
Hatice'ye dertle,şükürler düşer....Eğisteli

Sakın ağlayarak düşme yollara
Gülücükle selam ver,sen kullara
Sırrını açarsan yaban ellere
Sana hasret aylar bize yıl düşer...Şeyrani

saçını çözüver bırak yellere.
sakın umut verme yaban ellere.
bakayım dedikçe güzel gözlere.
ele ela gözlü bize şaş düşer....Fatih Gülsen