Fikrin Firari Köşeleri

Kullanamıyorum eskisi gibi bu aklı
Çalışmıyor artık belki de
Sarhoş gibiyim alemde
Veremiyorum hakkını aşkın
Çalışmıyor belki benimle
Kutlu kelimeler çıkmıyor ağzımdan
Ne de efsunlu sözler
Ağlıyorum bir kuytuda
Acılı ve sancılı bir hanın içinde
Mızrak saplanmış göğsüme
Nefes alamıyorum
İfade edemiyorum kendimi
Sanki unuttum okumayı
Yazamıyorum bile sanki
Felç gibi kaldım bu ıssız gecelerde
Aşık bir divane gibi çok bilen ama aslında hiçbir şey bilmeyen
Gidiyorum biraz uzaklara
Uzaklara bana yakın olmuş gözlüyorum
Öldüm sanki bu firari alemde
Sevemedim layıkıyla
Şiddetimle ve hiddetimle kaybediyorum
Çok gür bir sessizlik var gönlümde
Bir hançer izi yüzünden belki de
72 milletin yanından geçiyorum
Hangi alemdeyim şaşıyorum
Aşkı arıyorum evet bende arıyorum
Ama nasip değilse neyleyim bu cihanı
Bilemiyorum ve kaçıyorum
Sözlerinden,gözlerinden ve yüreğinden
En çokta bilmekten kaçıyorum
Çünkü bilmemek koskoca bir cesaret
Sevgiler göğsüme süngü basmadan
Gidiyorum ufak ufak buralardan
Gidiyorum sadece
Geçiyorum kır papatyaları arasından
Ve yokluğa hatta boşluğa gidiyorum
Varlar aleminde bir yokum ben
Adım varsa halim yok benim
Sadece görünüyorum arada
Ama ben aslında yokum
Elveda dünya bana müsaade diyorum
Diyor ve sızlıyorum
Kutlu bir doğumun sancısı değil bu
Belki de ben yanıyorum
Ey dost gör halimi
Kalma gaflette
Yoksa düşersin bu meczup gibi