Fikrimin Köpekleri Şiiri - Muhammet Üresin

Açılmadı camı çerçevesi yüreğimin senden sonra görmedim ki ben hiç günü güneşi
Yaşanmadı daha önceleri acının böylesi bundan fazla yanmamıştır kimsenin içi
Şaşırtmadı yine hayat beni sanki tanrı bana ayırmış dünyanın bütün hüzünlerini
E olmadı sil baştan başlarsın diyenler bilmiyor silmekle geçmiyor ki bu yara izleri

Kapanmadı sana hiç kapısı yüreğimin yıllar sonra bile olsa ben beklerim dönmeni
Aşınmadı da hiç öyle içim senden başka kimse bir adım atmadı bu eşikten içeri
Rahat mısın artık benden uzakta yapışmıyor mu hiç yakana yalnızlığın soğuk elleri
Ağlar mısın yoksa benim gibi karıştırıp çekmeceleri öpüp öpüp soluk resimleri

Benim daha gücüm yok dayanmaya çık gel kov içimden fikrimin o başıboş köpeklerini

Açlığım susuzluğum bir tek sana benim doymuyor sensiz ruhum doldurmuyor kimse yerini
Cahilliğim toyluğum yetmiyor bağışlanmama bilirim bir ömür yer bu kalp kendi kendini
Allahım bu son olsun almayayım tek nefes dahi nasıl olsa her nefes yakıyor genzimi
Koyar mı tanrım orda cennetine bilmem ama yokluğunda buralar yeryüzü cehennemi