Fikrinde ince bir gül açar bazen.
Hem de en nadidesinden...
İnceciktir dalları,
Dokunmaya korkakrsın bazen.
Kırılmasın yeterki diye.
Uzaktan seyredersin önceleri,
Onun eşsiz güzelliğini...
Bir o kadar zarif ve narindir.
Kalkan olursun çevresine,
Sert rüzgarla incinmesin diye...
Benzersizdir kokusu.
Koklamaya doyamazsın sen.
Aldığın her nefeste,
Huzur verir rahatlatır seni...
Gök kuşağından almıştır rengini.
Sanki her gün yağmur ve,
Arasında beliren bir güneş...
Öyle nadidedir ki bu gül,
Dokunmak istersin bazen.
Fakat canın yanınca anlarsın.
O bir güldür nihayetinde,
Ne yazık ki dikenleri de mevcut.
Ya katlanıp devam edersin,
Onu sevmeye.
Ya da korkup kaçarsın,
Sanki hiç varolmamış gibi...
Kayıt Tarihi : 14.7.2020 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

tebrik ederim
TÜM YORUMLAR (1)