Fikrimin İnce Gülü Şiiri - Yaşar Cerit

Bazen bunalır içimi dinlerim,
Bazen de gün olur,
Başımı alır giderim;
Yürürüm sessizce kırlara doğru,
Kısık gözlerle hep güneşi seyrederim.
Cismi benden uzaklarda olsa da,
Her an düşünürüm ben sevgiliyi,
Hiç aklımdan çıkmaz ki yaban gülü,
Gönlümün misafiri eder saklarım onu,
Çünkü o benim fikrimin ince gülü.

Bazen gün döner güneş söner,
Dalar giderim haberim bile olmaz,
Düşüncelerim bir kaba dahi dolmaz,
Bakmışım ki gece yarısı olur,
Yukardan ayın şavkı yeryüzüne vurur,
Önümde hayali canlanır onun san ki;
Fikrimin ince gülü karşımda durur.

Bazen de ben yürürüm o yürür,
Yanımda bir fidan gibi sallanır,
Tatlı tebessümüyle eşlik eder,
Güldükçe gamzeleri çukurlaşır,
İçimde ne gam kalır ne de keder…
Ve buğulu ay ışığında,
Gözleri gözlerime gelir değer,
İşte o zaman bilirim ki,
Yüreğimin orta yerine bir ateş düşer,
Kavrulup yansam da hiç şikayet etmem ki,
Fikrimin ince gülü bana yeter.