Fikrime Düşünce Şiiri - Emrah Bekci 2

Fikrime düşünce gecenin zifirinde hayalin,
İçim sızlar, bedenim titrer, senli od isterim.
Dünyamı aydınlatan bir mum ışığısın,
Görüp de kör olandan saklanan, ama bana ayan.

Her nefeste bir yanış, bir alev tutuşur içimde,
Senin varlığınla dirilir küllenmiş közler.
Uzakta olsan da hissederim o sıcaklığı,
Geceyi yırtan ince bir nur gibi gözler.

Sessizce doğarsın karanlık gönlüme,
Bir yıldız gibi düşer en derin kuyulara.
Aşkın yavaş yavaş çökerken üstüme,
Işığını saklayamam, dönerim usulca sana.

Hayalin, sır gibi saklı gecenin koynunda,
Düşlerimin kırlarında serpilen çiçeksin baharımda.
Bir sözünle gönlümde güller açar,
Süzülür yavaşça gamlar, selinde durulanır.

Gözümde karanlık bir perde inmiş gibi,
Işığını görebilmek için delerim geceyi.
Kör olsam da kalbimle göreceğim seni,
Sen bende var oldukça, yok edersin her çileyi.

Sensiz geçen her an zindan olur bana,
Zifiri karanlık daha da derinleşir içimde.
Bir anlık huzur, bir damla su gibi,
Senin hayalinle serinler, bu sahra gönlümde.

Gel, çölüme yağmur ol, kuru dallar yeşersin,
Aşkınla uyanıp dirilsin kayıp senli baharlar.
Gözlerimde saklı her zerre sevdan gibi,
Her gecede ararım o gizli diyarlarda seni.

Sen, gökte parlayan bir ay misali,
Beni kendine çeken uzak bir mehtapsın.
Yoluma yol gösteren bir ışıksın,
Gecemi aydınlatan, uzaklardaki hep varsın.

Ne gece sona erer, ne nurun kaybolur,
Zifirinin içinden sana yol bulur gönlüm.
Hayalinle yanıp yakılsam dahi,
Senle dolar yine boş kalmış gönlüm.

Ey aşkın incisi, ey gizli nur,
Sensiz varlığım koca bir hiçtir aslında.
Bir mum ışığı gibi eririm istersen yolunda,
Yeter ki sen, karanlığımda ısıtan güneşim ol,
Ölürüm bu âşkın yoluna.