Neyleyim ben bu dünyayı
Ellerinden tutamayınca.
Gözlerinin içine bakamayınca
Saçını okşayıp,belinden sarılamayınca.
Neyleyim ben bu dünyayı
Çıktım yola yürüyorum
Ancak benimle aynı yöne yürüyen
Çok az insan var.
Büyük kalabalıklar,milyonlar
Hepsi üstüme doğru geliyorlar.
Bayrağımı indirmişler,
Dost dediğin yüzüne gülecek
İyi gününde yanında olacak
Her söylediğine katılacak
Başı sıkıştığında seni arayacak
Yalan söyleyecek
Ve seni kandırdığını düşünecek
Seven gözler birbirine bakıyor,
Konuşuyor gibi ahenk içinde...
Seven eller birbirine dokunuyor,
Sıcaklıkları yüreklere ulaşıyor,
Bir ahenk içinde...
Sen hayatımın anlamı
Neşe kaynağım,dert ortağım
Sen denizde fırtınaya tutulduğumda
Sığınacak yegane limanım
K urtardın bu vatanı
E li kanlı düşmandan
M ert ve cesur komutan
A rdından miras bıraktın
L aik cumhuriyeti.
Bir kış soğuğudur
Dudakların çatlamış
Hafiften morarmış
Gözlerin farklı bakıyor
Üşüyor musun yoksa
Hemen ellerine bakıyorum
On altı arkadaş başladık
Bu hayat denen yola...
Yetmişli yıllardı
Altmış sekiz kuşağının
Hemen sonrasından gelen kuşak.
Altmış sekize yetişemedik.
Yine bir bayram geldi
Ömür kervanı yürüyüp gidiyor
Kalp yorgun
Eski bayramlar özlemi
Memleket hasreti ve yitirilenler
Belki bir kabir ziyareti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!