Yola çıktım uzun idi,
Hakk ı devran Fuzul idi.
Yari aradım iz idi .
Ben kendimden geçtim Rab
Yolun arar kalemim,
Gönül derken gözlerim,
Taş olsam Uhut yamaçlarında,
Rüzgar okşasa saçlarımı,
Her zerremi kefen gibi sararken
Bir yosun, yalnızlığımla.
Gül olsam Nebi’nin bahçesinde,
Sevda açsam sabah rüzgarında,
Ben seni bir bahar gibi, gönlümde saklar oldum,
Her nefeste sen varsın, her anda arar oldum.
Ne dağlarda buldum seni, ne de deniz sesinde,
Bir kalbin kıyısındasın, derinlerde, sessizde.
Söz yetmez anlatmaya, aşkın bir dili yoktur,
Bir sevda var içimde, öyle derin, öyle engin,
Gönlümde bir yar var, dilimde sonsuz bir isim,
Her nefeste Allah, her bakışta aşkı bilirim,
Yunus gibi yol aldım, gözyaşıyla serildim.
Ey aşk, bana senden öte ne var ki bu dünyada?
Varlık her yerde senin nurundan,
Güneşler, yıldızlar, aylar bahane.
Görmek istedin kendini zâhir,
Kudretin, eserler, bağlar bahane.
Aşkı dokudun kevn ü mekânda,
Vurdu fırtınalar, kırıldı dalım,
Ne gecem sabah, ne sabahım alım.
Tuttu hayat beni, koydu dağlara,
Yıkılmadım ama kaldı ahım.
Bir yudum huzur, bir nefes aşk,
Ne gök gül açar, ne de toprak aşk.
İlkbaharın nefesini aldım seni düşündüm,
tomurcuklar gibi sakladım içimde sevgini.
Bir rüzgar dokundu yavaşça saçlarıma,
gözlerinde kaybolan güneşi gördüm.
Toprağın derinliklerinden yükseldim seninle,
Yollar düğüm düğüm, rüzgâr yaban,
Her taş, her iz bana kaderden kalan.
Elimde bir düş, dilimde dua,
Yürüdüm Yunus gibi yollara her an.
"Varmak nereye, dönmek nereden?"
Sormadan attım adımları yeniden.
Bir yol ki sonsuz, gölgeler serin,
Adımları sabırla yoğrulmuş derin.
Gökler şahittir her duaya,
Toprak fısıldar secdelerde adına.
Bu yol ki Allah’ın nuruyla aydınlanır,
Huzur bulunur, her kalp ondan alınır.
Ne savaşlar gördüm, ne yenilgiler tattım,
Hayat, bana en sert tokadını attı her defasında.
Dizlerim kanadı düşüp kalkmaktan,
Ama hiç vazgeçmedim, hep yürüdüm yollarımda.
Bir rüzgâr esti, bazen savurdu beni,
Bazen bir dağ gibi dikildim karşısında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!