Öyle soğuktu ki hava,
Şubat’ın onbeşi mi ne?
Vurdukça kaldırımlara deniz,
Yakıyordu damlalar kim varsa yanında,
Birkaç adam vardı evi barkı olmayan,
Hele biri vardı ki ismi Fikret Usta!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta