Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

mecnundum...
bağlarda...dağlarda...
yol kenarlarında....
ne kadar taş varsa...
bir..bir kaldırıp...
altlarına bakarak...

aşk...
senle...
uçayım dedim...
yolun başında...
çakıldım kaldım...

Toz pembe hayaller kurardım.
Arada bir tozu kaybolur,
Sadece pembeleri kalırdı.
Gülümserdim...

Toz pembe hayaller kurardım.

Dalgaların öfkesi neydi?
Gelip gelip
Kayalıkları dövüyordu.
Onlarsa göğüslerini siper etmiş
Bu öfkeyi daha da köpürtüyordu...
Dalgalar öfkelerinden çatlıyor,

Yaklaştım evimin duvarına,
Baktım...
Önce kum tanelerini,
Kum tanelerinde dere ağızlarını,
Göl kenarlarını gördüm.
Kuruyan söğüt ağaçlarını,

Yağmur,
Bulutlara gizlenmiş
Bekliyor...
Yere düşeyim diye.

Can,

seni...
aşkımın alevlerinde...
görmek istedim...
lakin...
dumanlara sarıldın...
boşa bekledim...

bahar gelir,
....çiçekler dallara...
sevda gelir,
....ateşler gönüle düşer....

yaz yakar,

kalp benimdi...
sevdası da.. sen....
çeken kalbimdi...
vefasızlığı eden sen....

göz senindi...

Karanlık,
Karanlığa bulaştıkça
Koyulaşmakta.
Eller,gözler,yönler,
Koyu karanlıkta
Yavaş yavaş kaybolmakta.