Bi neden yokken bugün ben
Başlamışım erkenden devirmeye
Dönüyor şimdi kocca başım
Ortalık fıldırık fıldır be kardaşım
Lüzum yok lâfı çevirmeye
Bi neden yokken bugün bi neden
Dibbini bulmuşum bilmeden
Rakkı denen bu merret
İçimde kıpraşan bu köftehor
Bi oynak kaddın
Gibi durmuyor durduğu yerde
İyi de erkeklik var serde
Tesellisi yok bu anın
Davudi sesiyle Can Baba’nın
“Addam” gibi içmeyene oluyor dert
Uçsuz bucaksız illerdeyim
Öf amma da açılmışım ha
Namerdim içersem bi daha
Beynim sanki pestili çıkmış salça
Ya et ya da beyaz peynir bi parça
Ay gı yok mu ançüez, derdi babam
Addam gibi içmesini bilen adam
Bense içimin dışına çıktığı yerdeyim
Hakikat çok içmiş, olmuşum bi barrut
Barut ne ki, dönmüşüm bi dirgene
Şimdi bekler bizimki köşede gene
-Lâf aramızda tam bi ceberrut-
Bizim karı görmesin kapı itili
Yüzünü şeytan göresi
Getirir burnumdan fitili
Yıkamak istiyorum şimdi zamanı
Zamanın ellerimde kiri var
Unutulmaz şuh kokulu bi anı
Yaşadım yaşşadığım kadar
Bağarır içimdeki çocuk
Benim gibi hep ismiyle müsemma
İçmem küfelik ben amma
Beni içen biri var
Sabah olsun artık diyordum bir
Benimle birlikte zahir
Uyanırdı bu kocca ağızlı acuze şehir
Ah bi kendime geleydim
Hangi zamanın birinde bilmem
Sanırsam bi hergeleydim
Ya da hiç düşünmedim gerçi ya
Belkim ben de bi kertenkeleydim
(Antalya 30.10.2011)
Ülkemiz üzerine kara bir bulut gibi çöken amansız felâketi ve yitirdiğimiz canları unutmamız mümkün mü? Biz de 1. sınıf öğrencimiz Yoncayı Adapazarı Depreminde yitirmiştik. Hâlâ içimiz yanıyor ve yaralar sarılabilmiş değil. Bu şiir YONCAmızın aziz ruhuna ithaf edilmiştir...
Yoncamız bir melek idi
O daha bir bebek idi
Okulda kelebek idi
Gerçekten uçtun mu Yonca?
Zeytin gibi her gözüne
Gönül çelen şuh sözüne
Hayran kaldım kız özüne
Söyle güzel kastın mı var?
Nerden çıktın karşıma yâr?
Ben yeni öğretmendim adım Melahat
Görevim çok kutsaldı içim pek rahat
Erciş’te olmam mıydı bütün kabahat
Yalan dünyayı peşime takar giderim
Çiviyi de bu dünyaya çakar giderim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!