Gözlerim
Yani şu emanet bedenin rasathanesi
Perdelenir,
Perdeler karanlığın o simsiyah örtüsü
Zifiridir,
Göstermez mutluluk yanındaysa da çeker perdesini,
Yaşanmışlıklara; Med ve cezir
Med
Ne kadar yükselsende göremezsin ufku, ufuk zifir
Yeryüzüne bakarsın tepeden insanlar nehir
Herşeyi görebildiğini sanarsında
Allahı anmazsan şirk koşan gözündür kafir
Adına şiirler yazmadan daha
Umutla bağlanıp kalmadan sana
Yarını olmayan bu garip aşka
Başlamadan daha vazgeçiyorum
Cesaretimmi yok gidip sormaya
Hayatı bana siz öğrettiniz
Hiç yoktan günah giydirip, kefen biçtiniz
Beni bu hale siz getirdiniz
Hakk'a tapınan kul göründünüz
Hayat yolunu hakkın yolu etmişken
Senmisin hayat senmisin memat
Ben Allah kuluyum kim eder azat
Ettiğin kelamda binlerce sırat
Geçmeye mecalim kalmadı benim
Öylece yüzüme nasıl da dedin
İki ayrı dünyanın insanıydık belki
Belki burçlarımızda uyuşmuyordu ben pek anlamam
Anladığım tek şey vardı ve adı aşktı..
Sana her eylül yeni bir güzellik katardı
Bende ise herşeyimi alıp götüren ocaklar saklıydı
Bir mum alevinin ısıttığı kadar sıcak artık odam.
Aydınlatabildiği kadar görebiliyorum önümü.
Ve bir nağmenin katabildiği kadar efkarıma hüzün,
Bir şeyler karalıyorum kağıda aniden beliriyor yüzün.
Tutuklu kalmak sözcüğünü kavrıyorum yavaş yavaş.
Yanaklarından döküldükçe eylül eseri yapraklar,
Gözlerimi açmaya çalışıyorum senle kapattığım
Unutmalıyım artık seni ve senli her şeyi
Mesela sen kokuyor odam, giysilerim, tenim..
Yada sen görüyor gözlerim..
Birden buz kesiyor ellerim
Şu duvardaki saat hep geleceğin zamanı gösteriyor
Kar yağıyor iklim tanımaz bir şehirde
Usul usul sessiz ve ürkek
Ve öylece bulutlar kaplıyor dağların eteklerini
Bembeyaz bir bedene kara kefenler giydiriliyor sanki
Ürpermek diyorsun
Bir düş gördüm anne..
Kaçıyordum sebepsizce..
Anne..
Bir düş bu kadar acımasız olabilirmiydi söyle..
Dünya denilen bir gezegende gözlerimi açmışım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!