KIRDIN ŞU MAHZÛN GÖNLÜMÜ
Kırdın şu mahzûn gönlümü, sözlerin zehirli ok
Bir sen çalmıştın kalbimi, şimdi artık çalan yok
Vefâdan bî-habersin sen, baharından eser yok
Bir sen çalmıştın kalbimi, şimdi artık çalan yok
Sevgi rüzgarları esti gönlüme.
Aklım baştan aldı, sormayın dostlar!
Şu gönlümü yakan o güzel var ya!
Ettiğini hayra yormayın dostlar.
Rüyadayım sanki, inan sözüme.
Dayanır mı sanırsın
Böyle ezaya gönül?
Derde duçar olmaz mı,
Bunca cefadan gönül?
Sevenin kaderi bu,
Sen, '' dokuz sekizlik ''aşklar yaşamışsın
Kendi deyişinle vakti zamanında,
Anlaşılan bana bir şeyler kalmamış yüreğinde
Ne çare, bir tanem!
Zaman olmuş,
Yakınıp da durmuşsun kaderine,
Kalemin yazmaz oldu,
Haberin varmaz oldu,
Uykular tutmaz oldu,
Sarhoş ettin kız beni!
Gülerdin, sen baktıkça,
Bugün baktım da tesadüfen,
Sırra kadem basmıştı
Adreslerin ve resmin posta kutumdan!
Bir sürprizle gelmişlerdi
Oraya zaten ,
Hatırlarsın.
Gönül İlkbaharı arar durur yine,
Kara kışla muhabbeti pek yok.
O, Sonbahar hüznünü çoktan yaşamış,
Bir başkasını yaşamaya gönlü yok.
Bahar meltemi yine essin gönülde,
Geçti gitti bir ömür öylesine,
Hiç de anlamadan, telaş içinde.
Gönül, fasl -ı baharı arar durur,
Başka bir fasl - ı baharın içinde.
Onu nasıl, nasıl avutabilirsin ki?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!