Fıkra Gibiyiz Şiiri - Ziynet Hepşen

geçen günlerden birinde
telefonda sohbetteydim bir dostum ile...
elimde çekirdek tabağı....
hem çitleyip...
hem de vuruyorduk sohbetin en koyu yerlerine...
hava sıcak...bağdaş kurmuşum...
balkonumda kilime....
eşim geldi yanıma....
sert sert baktı yüzüme...
sohbet bitip..dayanamadım sordum neden sonra....
neydi o bakışın anlamaı acaba? ? ?

hiç telefonda konuşulurken...ağzında bir şey yerken...
edilir miymiş sohbet? ?
en kızdığı şey...
buymuş elbet...
haklısın dedim...
karşımdakinin rahatsız olduğunu düşünemedim..

bugün ne oldu...dersiniz...
anlatacağım belki de gülecek....
ya da derin düşüncelere gideceksiniz...
karnı ağrıyor eşimin....
elinde bir leblebi tabağı...
geldi oturdu yanıma...
anlatsana dedi bana....
sohbet edelim biraz...
hem özledim muhabbeti seninle...
o anda ağzını doldurdu leblebiyle....
baktım yüzüne....
bir yanda televizyon açık....
diğer yanda leblebilerin ağızda parçalanma sesi...
oldukça çetin rakiplerim var bu muhabbette....
sordum eşime:
ağzını kapatarak yiyemez misin?
hem o zaman daha az hava yutar
daha az gaz yapar sindirim sistemin..
belki de geçer...
sancılanan bölgelerin...

bir de içime dert oldu söyleyeceğim...
hani telefonda konuşurken bir şeyler yemek ne ayıptı ya!
ben hayat arkadaşınım...
benimle muhabbet etmek istemektesin...
sohbetimi özlemişsin...
telefonda konuştuğun kişiden daha mı değersizim ki....
sohbete leblebi sesleriyle....
eşlik etmektesin? ? ?