Gözümün Nuru Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Kelimeler etmese de kifayet
Gözümün nurusun, fikr-i hürriyet

Tek sende var bu kadar kabiliyet
Canım cananım varımsın hürriyet

Yaşamdan ve şereften kıymetlisin
Sen krallar, şahlardan heybetlisin

Sebebisin her medeniyetin
Sonsuza dek sürer ebediyetin

Aşktan onurdan herşeyden azizsin
Bir eşin bir benzerin yok emsalsizsin

En karanlık çağları sen kapattın
En büyük zevki acıyı sen tattın

Başından her fikrin merkezindesin
Hayat, can yorulsa da, sen zindesin

Hür değilse önemsiz kemik, etin
Bir hiçsin yoksa eğer hürriyetin

Hür değilsen oruç, namaz farz değil
Zihniyet meselesi bu, tarz değil

Hür fikir, vicdanda vardır asalet
Hürriyet yoksa, bulunmaz adalet

İnsanı insan yapandır kudretin
Seninle izi kalmaz, sefaletin

Yokluğunda gelmiş, sefil esaret
Budur dünyada en büyük necaset

Zalim, abad olurken demet, demet
Zulme sensin, en büyük mukavemet

Hüküm sürse de zalim hâkimiyet
Zayıflar gösterse de teslimiyet

Yoksan kalmaz kimsede ar haysiyet
Yerde sürünür olur cibilliyet

Onur, gurur yok, bekleme merhamet
Ne edep haya var ne de hamiyet

Yaşanır mı altında zilliyetin
Esirsen anlamı yok milliyetin

Başta yeşerirse fikr-i hürriyet
Kavuşur zaferine İslamiyet

Şimdi bükükse de boynun az sabret
Baş kaldırış günün yakındır elbet