Fiilen (siz) Şiiri - Ayse Gül Kaya Demirel

güneş her yerden doğar
bir benle yıllar önce
birde uzakta bir kere seninle
birlikte pembe cennete…

işte yanlız(lığ)ım ...

! benim şiirim hiç bir anne şiirine benzemesin
vede hiç bir anne şiiri olmasın

acı veriyor oturdum zamansız
senin sensizlik yerinde
dağlar üstüne yıldızlar yağıyor
açık mektuplu
kimliksiz benliğime

son öpüşün durmadı
uzaklarda tren sesi duyduğum
karşında ağlarken
kendiliğinle uzaklaştı

! her sonun bir başlangıcı
bazen benim sonum bir başlangıcı sonu gibi
bir iz gerek

kendimi aradım
şefkat ile
geceleri hiç yeminler, yalanlar
yalın bir öyküydüm biliyordum

tahminsiz
üstüme salıyordun
yanlızlığın sevdasını

gece oldu yine reva ızdırap

kuşlar yuvaya döndü ağır
yara kalplerinde
senin sevgin yağmur gibi damlar
yalvarışım seni sensizlikte bulduğumda başlar

senin
sevgini
bende küskün halde
ve geldiğinde
nefretinle
bas ile basda çağır

ne çok şanssızım dünyanın bir ağır bir acısını gördüğüm kenarda
kendi kendimce
püf desem sönecegim küskün ellerinde.

" dün daha 5 yaşındaydım ve yokluğun aldırmayan boş bir sayfa üzerinde yürüdüğüm…..senden önce….hic bir zaman su-temizliğinde kalmayan bir insandım …sensizlikte"

(deneme)

2003

Yorum:

“Nefretine iyi bak
Hain karanlıklara
Basacağım

Bağıra çağıra geleceğim
Tüm öfkemle
Boşalacak göklerim sana
Gözlerinde kaybolan zamana inat

Bas gitsin
Geceye vur gitsin tekmeyi
Sille tokat yağmur sağanaklarınca
İçinden geldiğince
Es çiçeğim rüzgar gülüm
Hüzünler o güzel gözlerine düşmesin” Vedat K.