Yorgun bir martıdır yürek
Aldanır kış güneşine
Ruhum sanki sonbahar
Bedenim dirense de
*
Neden
Bakışlarını gözyaşlarına gizler kuşlar
Son göç katarı kaybolurken gökyüzünde
Ve neden sevgililer
Gizlemeye çalışır titreyen dudaklarını
Sabrın son vagonunu uğurlarken bilinmeze
Bazen bir ömür yetmez
Bazen de garip bir rastlantı
Yeter bilinmezleri çözmeye…
*
Hüzün, perdesini açarken
Daralır gülkurusu akşamlar
Her doğan gün,
Yeni bir oyun sergiler
Ve her gün
Yeni bir ümitle başlanır yeni oyuna
Senaryo dışında
Doğaçlama bir şeyler oynayabilmek ümidiyle
Beklemek nafile…
Oyun biter,
Işıklar söner
İner perde
Yaşam denen bu büyük oyunda
Rolünü seçme şansı fazlaca olmayan
Figüranlarız sadece…
Naime ÖZEREN
Naime ÖzerenKayıt Tarihi : 5.3.2014 17:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evet, olamıyorsunuz, bir mücadele içinde geçerken ömür, bazen figuranlığa razı bir biçimde geçip, gidiyorsunuz...
Seçim bize ait değil elbet... Fakat yaşamın kendisi rolümüz kadardır, oynadığımız kadarı bizden sonraya kalır...
Bir kez daha kutluyorum öğretmenimi...
Işıklar söner
İner perde
Yaşam denen bu büyük oyunda
Rolünü seçme şansı fazlaca olmayan
Figüranlarız sadece…
ANLAMLI VE NEFİSDİ FERYAT KUTLARIM DOST...HAYIRLI RAMAZANLAR
TÜM YORUMLAR (88)