Dünya böyle, alışacaksın
Birilerinin mutluluk yollarında
Bir küçük dal parçası bazen yaprak
Ama ezilecek ama kırılacaksın.
Rüzgarında üşüyüp bir güzelin,
Gözlerin ateşinde yanacaksın.
Hayat bu! Kimilerine iyi davranır
Üvey evlat misali alışacaksın.
Bazen sana şans tanıyacak
Yani sen öyle sanacaksın.
Hayallerin düştüğü yer deniz
Boşuna arayacaksın.
Kulaklarında yokluğun kahkahaları
Bitmeyi ölümden sayacaksın.
Ve şunu anlayacaksın,
Ne eylersen eyle
Hissettiğin kadarsın.
Dünya böyle, yaşayacaksın.
Tapusu doğuştan onlarda
Var olmanın.
Sen ise onların sahnesinde
Birkaç saniyelik figüransın.
Son tahlilde
Ya! o mutlu azınlığın
Sofrasında meze olacaksın,
Ya da!
Kendi hayatını yaşayacaksın.
11.10.2015 23:56
Tamer ArabacıKayıt Tarihi : 21.11.2016 14:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!