Figüran Şiiri - Mustafa Umut

eksik kalır hep bir şeyler
korkudan köşeye büzülmüş bir çocuğun elleridir
tedirgin yüzleri saklar

biz bekledikçe “godo” diye birini
gittikçe uzaklaşıyordu hayat
yanlış durakta indiğimizi fark ettiğimizde
epey de geç bir vakitte
bir de baktık ki
maceradan maceraya koşturuyor zaman

biz ikinci sınıf aktörler bile değiliz sanki
artizler kahvesinden toplanmış bir kaç figüran

esas kızı öperken mutlu sonlarda
birileri
bu filmde dayağı yiyen hep biz olacağız
belli