Figen Denli Şiirleri - Şair Figen Denli

yüreğimden birkaç gemi geçti yokluğunda
rasgele demir attılar limana
sularım kanlı bir denizdi, duruldu
sen yoktun
hayalin, özlemlerimin bir kısmıydı
ben o limanda hep bekledim dönmeni

aşk başka nefes
kelepçelerden başka!
başka dünden geceden...
bambaşka rengi
aşk diye bilinenin gerçekte,
aşk bir nefes

Sanki sana dair harcamadan geçmiyor zaman
Tüm şanslarımı zorlasam da ele geçmiyor varlığın
Hiçbir geceye sensiz nokta koymuyorum ben
Nerede kiminle olduğun ve ne yaptığın
umurumda mı sanıyorsun?

Kalp şeklini almış bir hayattır aramızda akan şey
bazen toprak kayar, evler yıkılır;
yeniden, umutla, tüm gücünü verir ya insanlar
baştan kurarlar ya yaşamlarını
işte, o güç lazım bize

Gittikçe azalıyor duyduklarım,
gecenin sesinde ve yüreğimin izinde bulduklarım
gittikçe hırpalanıyor.
Taze taşıyamıyorum sabahlara beni,
üzerimi örten sıradan yaşamlar
benden güçlü çıkıyor.

Seni kalıptan çıkarmak için
şeklinin oturmasını bekleyeceğim.
Açık kalan yerlerini
böyle kapatmayı umuyorum.
En azından deneyeceğim.

Hızlandı tren
ve sen son kompartımana da yetişemedin
ki aşıklar böyle yavaş koşmazlar...
Şimdi kül rengine dönüştü odalar
Az ışık, az viski, az da baş ağrısı...
Azdı baş ağrısı.

Ben bir kadının kendine hem anne hem kız oluşuyum.
Ciğeri beş para etmeyenlere kırıldıktan sonra,
kendi omzuna yaslanışı, kendi başını sıvazlayışıyım.

Ben bir kadının kendine adam oluşuyum.
Kendi çiçeğini alışı,

Ortak sevinçler yaşamalı insan
tırmandığı dağlarda elini tutabileceği,
elini uzatabileceği biri olmalı.
Zirvedeyse, kahkahası çok sesli yankılanmalı;
paylaşmalı, böyle çoğalmalı her zerresi.
Hiçkimsenin kendisiyle bile geçinemediği bu çağda,

Uzaklara bakardın konuşurken
Düşünürken yere...
Dünyanın öbür ucundan gelmiş gibi susardın.
Kelimelerini yere düşürünce,
Üstüne basardın...
Kıpırdayacak halin olmazdı