Az önce yalnızlık kapımı çaldı!
Tek olmadığımı anlayıp gitsin diye,
Çığlık çığlığa türküler söyledim!
O yine inanmadı!
Ve nihayet yalnızlığımla,
Yine başbaşayım...!
Beynimin içinde,
Patlamaya hazır sözlerin
Ustalıkla döşenmiş
Birer bomba gibi,
Tek bir kelimen,
Pimimi çekmeye yetecek!
Sanırım yüreğim,
Bu sefer; yağmuru dinmek bilmeyen,
Bir mevsimin esareti altında.
Fırtınaları hiç bu kadar şiddetli yaşamadım.
Metrelerce kara gömülmüş gibi hissedip,
Kökleri hayata sımsıkı bağlı,
Bir ağacın kırık bir dalıyım,
Senin rüzgarın beni ürkütüyor,
Uzak dur benden...!
Sallansamda,
Düşmek istemiyorum...
Umutlar saklanmış,
ben körebe!
Bir kez olsun sobelemeyen körebe!
Hani nereye gizlenmişler?
Çok uzaklara mı?
Yoksa ben mi yanlış yerlerde arıyorum?
Artık dudağımdaki sigaranın bile,
Tadı yok...
Yüreğimden şiirler çalıp,
sayfalara yazamıyorum!
Vedasız gidişinden mi nedir bilmem…
Beni unut fazlası olmaz,
Taşımak zordur sevdamı,
Hafifi olmaz!
Yorma kendini hiç zorlama,
Yolun başı deyip,
Beni rahat bırak
Başımda güz mevsimleri
Sararmışım…
Yaprak yaprak savrulup düşerken,
Sen bahar olamazsın!
Mevsimi değilsin yüreğimin,
Tüm yabancı gözlerin
Uğrak mekanı olan gözlerinde,
Bakışlarımla son volta atışım,
Sana ait olmaktan çıkan gözlerinde,
Boşuna aşkı arayışım.
Sözün söze geldiği değil,
Dize geldiği anları yaşa!
Harflere kırgın kelimelerle,
Yola çıkma,
Konuşmak yerine susmayı yaşa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!