Yaşarken gömdük ne varsa içimizdeki aşkları maziye
Hüzünden mısralar yazıyoruz şimdi güftesiz ve bestesiz
Acı vermesin diye nakaratları es geçiyoruz son satırda
Vuruyor derinden ızdırap ruhumuzun paramparça dünyasına
Figanımız yelken açıyor arşa, kimseler duymuyor sesimizi.
Kayıt Tarihi : 30.5.2017 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!