Figan Şiiri - Tuba Aydın 2

kirpiklerimden düşme diye
ben seni hiç ağlamadım

geceyi kalbinden vurmuş eşkiya dolanırken içimde
ismini zikredip seni ele vermedim
susabildiğim en son seste boğulsam da
şiiri kaçmış nefeslerden aman dilemedim

bir çok kez firar etti aklını,
kendi kafesimdeki ben...

acemi tayların koşuşturduğu çölünü özledim
bir kuyunun başında susuzluktan öldüm de,
aman dilemedim hiç sensizliğe...

y/andığım ne varsa sana ait alnımda
kader diye nakşedip ömrüme serdi Mevla...
çatlayan dudağıma son bir gülüş/ünü istedim
istedim ki ruhu sen ol, kalbimin...

Şimdi sahra seccadesine yıldızları seriyorum
bir umman bıraktım dizlerine
kördüğümleri tek tek isminle çözüyorum
içimdeki son umut kırıntılarını
bir mescidin avlusuna serpiyorum
cennet kuşunun kursağında dolaşan şehidin
duama konmasını bekliyorum...