Figan Şiiri - Abdullah Atay

Ay buluta girerken
Yari gördüm gülerken
Dedim ‘bağın gezeyim’
Dedi ‘daha çok erken’…

Yarsız hayat zulümdür
O yar hazan gülümdür
‘kaymağım’ dedim yare
Dedi ki ‘o dilimdir’…

Yar gözleri kömürdür
Bir bakışı ömürdür
Dedim ‘derya gördün mü’
Dedi ‘benim gönlümdür’…

Ayırdı zalim gurbet
Buluşacağız elbet
Yarimden mektup aldım
Demiş ‘azıcık sabret’…

Aşk dinlemez fermanı
Yar gönlümün dermanı
Yarime haber saldım
‘bekliyorum sarmanı’…

Geçen aylar kaç oldu
Bu ayrılık güç oldu
Gül yarime ‘gel dedim’
Dedi ‘artık geç oldu’…

Nice bahar yaz geçti
Turnalar kaç kez göçtü
Yarimden haber geldi
‘Bu gönül senden geçti’…

Davul dengi dengine
Yarim varmış zengine
Dedim ki’mutlu musun’
Dedi ‘düştüm derdine’…

Dedim 'neydi günahım
Parayaymış tamahın
Bundan böyle yükselir
Figan ile bin ahım'...

Bu gönül hep senindi
Sen olunca sevindi
Ölümüne sevdamız
Ettiğimiz yemindi…

Şimdi kaldık yabancı
Senmişsin bak yalancı
Hançer olup saplandı
Yüreğime bu acı…