diktiğimiz gül fidanı
hemi eğri hemi doğru
dallarında yaprakları
biraz yeşil biraz sarı
her gün uğruyorum ona
suluyorum toprağını
soruyorum hatırını
okşayarak yaprağını
söyleşip dertleşiyoruz
üzgün kırgın bekliyoruz
hasret dolu özlüyoruz
seni çok çok seviyoruz
nerdeysen artık bekletme
fidanımızı çürütme
sen yaşamsın şu kalbimde
sensiz koyup da öldürme
kölecioğlu dertli sessiz
fidanımız bak sensiz
yetim kaldık kimsesiz
bitmiyor hiç hüznümüz
Ahmet kölecioğlu 03-07-2004
Ahmet KölecioğluKayıt Tarihi : 21.10.2022 17:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Kölecioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/21/fidanimizi-curutme.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!