iki metre karelik dünyamda
uçsuz bucaksız yüreğimin içinde
sonsuzluğa açılan puslu penceremde
temmuzun acımasız sıcagında
içimi titreten yalnızlığımla
nisan yağmurlarının içime yağmasını
yüreğimi siper etmiş
duygusuzca bekliyorum
damlalar toprağa düştükce
ellerim gözlerim seni arar
bir fidanın kırılışı gibi
bir ceylanın vuruluşu gibi
işte o an
vefa nedir bilmeyen bu ruhun
öldüğünü
ölümsüzleştiğini hissettim
bütün fidanların dalında
bütün ceylanların gözlerinde
Kayıt Tarihi : 22.5.2004 21:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasin Özen](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/05/22/fidan-ve-ceylan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!