Fidan Şiiri - Şükrü Kaya

Bir çiğitte saklıydı herşey aslında
Sonra bir toptak sonra sen sonra ben
Fidan dedik aşkımızın adına
Aldığımız her nefestebiraz daha yeşeren

Tazeydi ve kırılgandı küçük fidan
Yapraklarında çiy, yapraklarında toz duman vardı
Pürüzsüz ve incecik zerafetiyle karşımızda
Dokunsan kırılacak, dokunsan kopacaktı

Sen suyu oldun ben güneşi taze fidanın
Rüzgara inat, kara kışa inat büyüttük onu
Tomurcukları olduk herşeyiyle büsbütün
Arşın alasına uzattık selvi boyunu

Nağmeler yaktık ninniler söyledik ona
Uyuyup büyümeli, büyüdükçe sevmeliydi
Her yer yeşil heryer aşkın ormanı olacak
Zamanı geldiğinde meyvesini vermeliydi

Neden sonra susuz kaldı zavallı fidan
Bi-çare güneş ve suya hasret toprak
Bir ben kaldım bir toprak, bir sen yoktun artık
Tomurcuklarını döktü, boynunu büktü ağlayarak

Bir ben ne yapabilirdim ki ona
Güneşi olsam susuz kalacak....
Suyu olsam güneşine doyamayacak...
Zaman geçiyor yağdır sularını üstümüze, akıt sevdanın rengini
Çünkü bu kuraklık bizi daha fazla yaşatmayacak....

Ş.K.R.